Przez Nieborów przejeżdżałem już kilka razy i zawsze, kiedy mijałem tutejszy park zastawiałem się, czy go nie zwiedzić. Jednak nigdy się na to nie zdecydowałem. Dlatego przy planowaniu wypadu w rejon Puszczy Bolimowskiej, wciągnąłem ten punkt na listę. Dodałem jeszcze Arkadię, z którą sytuacja wygląda podobnie, oraz Skierniewice. W tym ostatnim mieście byłem już przy okazji zlotu Trabantów oraz ze 2 razy przejazdem, ale wtedy właściwie nic, poza parkiem, nie zwiedziłem. Teraz głównym punktem miał być XIX-wieczny dworzec.
Nawigację ustawiłem na drogi 4x4, wpisałem punkt docelowy i w drogę. Kilkadziesiąt minut zajęło mi opuszczenie miasta. Poleciałem na Stare Babice, następnie bocznymi drogami przebiłem się do szosy na Poznań, by później znów zjechać na mniej uczęszczane, choć asfaltowe ścieżki. Po kilkudziesięciu kilometrach moto zaczęło przerywać. Spojrzałem na dystans przejechany od ostatniego tankowania i doszedłem do wniosku, że muszę skorzystać z rezerwy. Nie martwiłem się jednak, bo liczyłem, że w Bolimowie będzie stacja. W baku zostało około 3 litrów, więc spokojnie powinienem dojechać.
Niestety, w Bolimowie okazało się, że stacji nie ma. Tak przynajmniej twierdził zapytany rowerzysta.
- Jedź pan do Nieborowa. Tam jest.
Stacja faktycznie była, ale niestety wjazd zablokowała Policja. Okazało się, że na czas meczu miejscowego Orła z ŁKS Łódź stacja jest nieczynna. Nie ryzykowałem dalszej podróży i ryzyka, że skończy mi się paliwo. Zaparkowałem moto i poszedłem pozwiedzać.
Bilet wstępu do parku kosztuje 10 zł. Obejmuje on również wystawę w ceramiki Manufakturze Majoliki. Za zwiedzenie wnętrz pałacu trzeba dopłacić jeszcze dychę. Zostałem przy wersji uboższej.
Wreszcie mecz się skończył (ŁKS wygrał 0-5), więc kibice wraz z obstawą pojechali w stronę Łodzi, dzięki czemu mogłem zalać 14 litrów zupy do baku i udać się w dalszą drogę. Kolejnym moim celem był park w Arkadii, ale szczerze powiedziawszy, na tamtą chwilę miałem dość łażenia. Gorąc płynący z nieba dawał się niemiłosiernie we znaki, dlatego postanowiłem nawinąć kilka kilometrów. Do Arkadii jeszcze kiedyś wrócę.
Krążąc okolicznymi drużkami wylądowałem w Lipcach Reymontowskich. Nietaktem w tej sytuacji byłoby nieodwiedzenie domu, w którym przed laty mieszkał Władysław Reymont. Nie jest on wprawdzie udostępniony do zwiedzania, ale i tak warto było go obejrzeć.
Wprost z gościny u noblisty udałem się do Skierniewic. Pierwsze kroki skierowałem w stronę dworca kolejowego, XIX-wiecznego zabytku (odbudowanego po pożarze w 1914 roku). Na peronie spotykałem pana Stanisława Wokulskiego, któremu zrobiłem fotę i poinformowałem go, że pochwalę się znajomym na fejsie. Chyba nie złapał o co mi chodzi, bo nie zareagował. A może wiedział, że blefuję, bo nie mam fejsa? Nie ważne.
Sam dworzec robi ciekawe wrażenie. Podoba mi się to, że zabytkowy budynek może być wykorzystany w dzisiejszych czasach i pełnić rolę nie tylko obiektu do zwiedzania, ale być funkcjonalnym i przydatnym dla miasta, które dzięki temu nabiera swojego charakteru.
W drodze na rynek zatrzymuję się jeszcze przy pomniku oddającym cześć załodze radzieckiego T-34, która zginęła podczas odbicia miasta z rąk faszystów.
Ładny, duży rynek mają Skierniewice. Czysto, zadbanie, kamieniczki odnowione. Jest nawet fontanna. Szczerze przyznam, że spodobało mi się tutaj.
Ale to co się dzieje dosłownie za tymi pięknie odrestaurowanymi budynkami woła o pomstę do nieba.
Ostatnie zdjęcie to tył budynku, w którym mieści się Urząd Miejski dumnie prezentujący się od frontu.
Jeszcze rzut oka na Izbę Historii Skierniewic (ciekawy drewniany dworek).
Podjechałem też chwilę nad Zalew Zadębie, gdzie natknąłem się na tłum korzystający z pięknej pogody. Nie lubię tłumów, więc zdecydowałem się skierować w drogę powrotną. Obrałem kierunek na Puszczę Mariańską, gdzie znalazłem malutki drewniany Kościółek.
Z Puszczy Mariańskiej przez Żyrardów, Grodzisk Mazowiecki i Pruszków pojechałem już prosto do domu, aby zdążyć na finał Ligi Mistrzów.
Więcej zdjęć znajdziecie tutaj
